O tym jak ruszyłam tyłek z Jillian i Ewką...

Moje Piękne,

dzisiaj mam dla Was niekosmetyczny post na temat, który chciałam poruszyć już jakiś czas temu. Wtedy jednak zrobiłam sobie krótką przerwę od ćwiczeń, która zamieniła się w dłuższą i w sumie nie było o czym pisać. Teraz sytuacja jest inna, a i motywacja większa :)

Może zacznę od tego, że odkąd pamiętam nienawidziłam ćwiczyć. Wf był dla mnie nudną torturą, której poddawałam się i tak rzadko. Dopiero na studiach coś się zmieniło. Najpierw było tai chi, a później nordic walking. Muszę Wam się przyznać, że wtedy zaczęło się zmieniać moje nastawienie do sportu, czyli nie chciałam już być tylko kibicem, a sama coś robić. Czułam po prostu, że najzwyczajniej sprawia mi to przyjemność, bo robię co chcę, a nie coś do czego jestem zmuszana.

Pół roku temu kiedy skończył się mój teoretycznie ostatni semestr licencjatu życie pokazało mi, że tak naprawdę nie mamy do końca władzy nad swoim losem i wtedy coś we mnie pękło... Po prostu musiałam odzyskać to poczucie. I co zaczęłam robić? Zwyczajnie w świecie wylewać siódme poty ;)

Zaczęłam od darmowych ćwiczeń Ewy Chodakowskiej (dostępny na jej stronie). Pierwszy raz był straszny, ale z każdym kolejnym było tylko coraz lepiej. Muszę przyznać, że ubywające centymetry bardzo mnie cieszyły, ale chyba najbardziej polepszenie mojej kondycji. Im lepsza ona tym większe moje poczucie władzy nad swoim ciałem. Myśl, że mogę więcej niż kiedykolwiek tylko mnie napędzała. Niedługo później dzięki Urban poznałam Jillian Michaels. Zaczęłam od 30 Day Shred i w pierwsze dni były gorsze niż początki z Ewką. Jillian wysysała ze mnie wszelkie soki, a ja to cholernie lubiłam. Później było Ripped in 30. Jeszcze bardziej męczące niż Shred i jeszcze bardziej satysfakcjonujące.

Niestety los kolejny raz pokazał mi co myśli o moim poczuciu władzy nad sobą i po prostu z czasem straciłam motywację. Przez długi czas, przez utratę niezwykle ważnej osoby w moim życiu, byłam zlepkiem tylu sprzecznych i dziwnych uczuć, że dopiero niedawno zaczęłam sobie radzić sama ze sobą. Z tego też powodu postanowiłam wrócić do ćwiczeń.

Jako postanowienie noworoczne dałam sobie 5-6 dni w tygodniu po minimum 30 min. na ćwiczenia. W zasadzie już jakoś w połowie grudnia zaczęłam to realizować i stąd aktualnie zostały mi ostatnie 4 dni ze Shredem. Powiem Wam tak, jeśli 2 level jest dla Was czymś strasznym to 3 jest jak objawienie. Bardziej się męczę, ale jednak czuję tylko radość i miłe zmęczenie.

Od poniedziałku zaczęłam też Skalpel Chodakowskiej. Najpierw był 3 level Shreda + 20 min. Skalpela. Wczoraj za to zrobiłam oba w całości. Ponad godzina ćwiczeń praktycznie non stop. Pod koniec gadałam do Ewki totalne bzdury, że aż Luby mnie się pytał po co w ogóle tak się męczę. No cóż, potrzebowałam tego poczucia, że jeśli chcę to mogę. I je dostałam. Dzisiaj zrobię tylko Shreda, ale jutro kolejna podwójna tura. Od poniedziałku za to będę ćwiczyła już tylko Skalpel.

I teraz moje pytanie do Was: ile razy w tygodniu ćwiczycie z Ewką? Co polecacie jeszcze?

Mam plan wymiennie ćwiczyć Skalpel z Banish Fat Boost Metabolism od Jillian, bo to też dłuższe ćwiczenia. Znacie to? Jak wrażenia?

Teraz pewnie się zastanawiacie czy widzę rezultaty. Więc zdecydowanie tak. Na początku stycznia się zmierzyłam i już wtedy ubyło kilka cm. Kolejny raz zmierzę się na koniec miesiąca i wtedy porównam. Jeśli będziecie ciekawe mogę wtedy zrobić krótszego posta o tym jak mi poszło w przeciągu całego stycznia i podać już dokładne rezultaty. :)

Na koniec bardzo dziękuję wszystkim, którzy dotrwali do końca. Wiem, że było tego dużo, ale musiałam trochę rzeczy z siebie wyrzucić. Koniecznie dajcie znać co wy myślicie o tego typu ćwiczeniach w domu.

Pozdrawiam Was cieplutko,
Marta